s ‘Avonds laat zag Chris Sommer een prachtige, jonge
kunstenares op tv die, in het bijzijn van Humberto Tan en enkele andere bekende
tafelgasten, een lied voordroeg. Het lied werd a capella gezongen; zonder
begeleiding, maar met vuur, emotie en onmiskenbaar talent. Met open mond werd
de jongedame bewonderd - niet alleen door het publiek aan tafel, maar ook door
de goudsmid zelf. Wat een stem, wat een expressie en wat een bizar goede
voordracht.
Toen Chris een paar weken later met Humberto de voorbereidingen voor een expositie aan het doornemen was, sprak hij de man aan over dit opvallende talent. Humberto knikte en zei dat ze inderdaad goed was, maar vuurde ook meteen een wedervraag op de kunstenaar af: “en ken je haar naam?”. Nee, moest Chris toegeven. De naam was hem ontgaan. En dat gold voor iedereen overigens. Iedereen vond haar geweldig; iedereen was aan haar lippen gekluisterd geweest tijdens het optreden, maar niemand herinnerde zich hoe de jonge zangeres heette. Ze is bijzonder goed, maar niet bekend
Nu gaat het in het leven niet perse om bekend worden.
Genieten van je werk is goed, zelfs als jij de enige bent die dat doet. En wie
weet was de anonieme zangeres dolgelukkig met haar onbekende status. Echter,
als ze nu een single zou uitbrengen, dan ben ik vrij zeker dat Chris die
onbewust over het hoofd zou zien en dus niet zou kopen. Oftewel: mocht je ooit
met het uitoefenen van jouw vak je brood wilt verdienen, dan zul je toch naam
moeten maken onder je publiek.
Bekend worden is niet eenvoudig. Kijken we terug in de
geschiedenis van een aantal kunstenaars, dan zien we dat hun naamsbekendheid,
gezondheid en financiële status, vaak niet bepaald stabiel zijn geweest.
Rembrandt was tijdens zijn leven super bekend en stierf uiteindelijk ellendig
en arm. Vincent van Gogh was niet bekend, maar trof hetzelfde noodlot en stierf
in schamele omstandigheden. Marc Chagall was bekend en mocht leven tot zijn 97e
en dat alles in geluk, gezondheid en success. Abraham Bloemaert werd 87, was
bekend, (invloed)rijk en had een dijk van een gezin. De schilderacademie die
hij had opgericht zou tot zeker 250 jaar na zijn dood een stempel drukken op de
Nederlandse schilderkunst. Al met al reden te mogen sterven als rijk en voldaan
man. Kijken we naar Steve Jobs dan zien we ook succes, zij het met een ietwat
bittere nasmaak. Op zijn sterfbed zei de man: “geld en succes zijn niet het
belangrijkste. Relaties wel”.
Sleutelfactoren voor het economische, sociale en algemene
succes van de ondernemer, ZZP’er en/of kunstenaar is een gezonde groei in
persoonlijke competenties. In het boek ‘Meesterschap’ hebben Chris en ik een
uitgebreid overzicht gegeven van hoe je jezelf van student tot professional,
van professional tot reisgezel en uiteindelijk van reisgezel tot meester en
kunstenaar kunt ontwikkelen. Daarnaast hebben we een beroep gedaan op de
psychologie en aangetoond dat in ieder mens een diep verlangen schuilt te
groeien in zijn of haar unieke talenten. De vraag die dan komt opborrelen is
wat je nu moet doen als je mooie talenten bij jezelf hebt onderscheden, maar
nergens de gelegenheid kan vinden deze regelmatig in te zetten en zo je
beoogde, professionele groei te verwezenlijken. Het worden van een
‘vak-volwassenen’, oftewel professional, vergt pakweg 5000 uur aan oefening.
Waar vind je de klant die jou een opdracht geeft en je daarmee uitdaagt het
beste uit jezelf te halen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten